Ernst Maclaine is een pseudoniem van een Nederlandse Auteur die inmiddels zes boeken geschreven heeft. In dit boek(en) schrijft hij over zijn jeugd en opvoeding, over de zelfdoding van zijn zus en over de narcistische persoonlijkheidsstoornis van zijn vader, broer en twee zussen.

Samenvatting:

Wel eens met een narcist te maken gehad? De narcist openbaart zich in zijn of haar ware gedaante als er door middel van manipulatie en machtstechnieken bij jou wat te halen valt. De vader van Ernst terroriseerde zijn vrouw en zijn kinderen. Zozeer dat de auteur al op jonge leeftijd afstand van hem moest nemen. Deel 1 beschrijft het aangrijpende verhaal over een familie waarin de narcistische  persoonlijkheidsstoornis diepe voren heeft getrokken in ettelijke levens. Het gaat over manipulatie en macht, over leugens en bedrog, over opeisen en verwaarlozen, over slachtoffer spelen en slachtoffer zijn.
In deel twee rollen de narcisten uit het gezin nu vechtend over straat. De eenheid is eruit nu vader – de oppernarcist in het gezin – zijn dood voelt naderen. De erfenis lonkt aan de einder. Maar vader heeft post mortem nog een koude kermis voor hen in petto…

Inkijk:

– deel 1
De meeste ouders doen het goed, maar mijn vader heeft het, door zijn eigen problematiek, zijn kinderen wel heel erg moeilijk gemaakt. Zijn destructief narcisme heeft grote gevolgen gehad voor zijn kroost, gevolgen die tot in hun volwassenheid zijn blijven bestaan.
De meeste kinderen weten dat er iets niet klopt, maar begrijpen er niets van: ze hebben geen enkel inzicht in het ziektebeeld van hun vader. En het gaat nog verder, sommige van mijn broers en zussen lijden ook aan destructief narcisme. Je wordt er dus kennelijk mee geboren. Het is volgens mij genetisch bepaald. Hoe kan het anders dat je het gedrag van je vader, waar je zo onder geleden hebt, zelf ook vertoont? Daar zou een mens dan voor waken en tegen vechten, tenzij deze stoornis in het brein aanwezig is. Pas dan wordt je eigen gedrag als normaal beschouwd. Je kunt niet anders!

– deel 2
Die avond brak echt de pleuris uit. De telefooncentrale van de begrafenisondernemer stond roodgloeiend. Bij Kobus thuis rinkelden de huistelefoon, zijn mobiele telefoon, de mobiele telefoon van Wilma en de mobiele telefoon van de daar aanwezige begrafenisondernemer tegelijkertijd en onophoudelijk. Het was een compleet gekkenhuis. Die narcisten wilden weten wanneer en hoe laat vader opgehaald werd uit het hospice. Ze wilden hem uitgeleide doen. Met een narcistenhaag!? Ook waren ze bang dat ze geen uitnodiging zouden krijgen voor de begrafenis. Cok wilde mijn dode vader aankleden. Het idee alleen al …! Dat had mijn vader vast ‘heel fijn’ gevonden. Eerst wilde ze hem ‘uitkleden’ en nu aankleden! Die hysterische figuren gingen tekeer als beesten en ik denk dat deze uitvaartonderneming nooit meer een Maclaine begraaft.

Deel 1 & 2 zijn ook los verkrijgbaar.